Dolfijnen en pelikanen

Maandag 17 oktober 2011

Vandaag een leuke dag. Ik heb me, met anderen, opgegeven voor een dolfijnenexcursie. ' s Morgens werden we opgehaald en naar de boot gereden. Daar met z'n allen aan boord, ik had een mooi plekje voorop gezocht, we kregen dekens (het was namelijk best fris) en daar gingen we. We konden meteen al pelikanen bewonderen, die volgens mij aardig tam zijn en er zwom een pelsrob rond. Na een tijdje kwamen we een school (heet dat zo bij dolfijnen?) tuimelaars tegen, dus haal de camera's tevoorschijn!!! Veel foto's en film gemaakt, en natuurlijk ook gewoon gekeken. Ze zwommen rond de boot, soms zelfs ervoor en af en toe werd er, onder luid gejuich, een mooie sprong gemaakt (niet te fotograferen, tegen de tijd dat je je knopje indrukt, is de dolfijn allang verdwenen!). Na de dolfijnen hebben we nog een kleine kolonie pelsrobben bekeken, die op de kust lagen.
Verder zijn we nog bezocht door pelsrob Spotty, die kwam even de boot op. Niet voor de gezelligheid, maar voor de vis natuurlijk. Uiteindelijk was de koelbox leeg, maar daar was ie het niet mee eens! Helaas voor hem. En we hebben ook nog een Russische makreelfabriek gezien die, nu al de zeeën in de buurt van Rusland leeggevist zijn, de Atlantische Oceaan voor de kust van Namibië leegvist. Maar goed!

Na al dit was het tijd voor een champagnelunch. Gelukkig hadden ze ook frisdrank en zelfs aan de vegetariërs was gedacht (sommige mensen doen altijd moeilijk!!)! Ik kreeg een bordje vol met lekkere vegetarische hapjes. En een cola erbij.

Na de lunch zijn we weer bezocht door de pelikanen en door meeuwen, die een lekker stukje vis verwachtten, en dat kregen ze natuurlijk ook. De pelikanen vlogen in een wachtrij als bij het vliegveld, met de bek al open om het visje te ontvangen. Superleuke foto's van gemaakt.

Het werd ondertussen steeds frisser, maar gelukkig had ik van mijn moeder een regenjackje meegekregen en dat scheelde een stuk. Maar het bleef fris en het waaide flink. We begonnen weer een stuk te varen en ik hoopte nog op meer dolfijnen, maar helaas.

Hierna was de boottocht helaas al weer ten einde en zijn we teruggevaren en naar onze campsite teruggebracht.

Voor de middag had ik niets gepland, behalve relaxen en wassen (erg spannend ja). Dus eerst naar de wasserette (die ene die we gisteren niet konden vinden zat een straat verder). Even gewacht tot er een machine vrij was en toen mocht ik. Ik vroeg aan een jongen (Armando) hoe lang het zou duren, 30 minuten maar, dat viel mee, maar daarna heb ik gezellig met hem zitten kletsen. Hij werkt in het toerisme, dus we hebben even onze route besproken en het ook over Etosha gehad en de brand die daar net heeft gewoed (helaas zijn hierbij ook dieren omgekomen, waaronder 25 neushoorns!). Annemiek en ik vonden het eigenlijk geen goed idee om met de eigen truck door Etosha te rijden (vond Arjen namelijk wel goed genoeg), maar zonder dat ik er naar vroeg zei Armando ook dat met de eigen truck eigenlijk zelfs beter was dan in jeeps! Nou, een onafhankelijk, ongevraagd oordeel, deze moeten we wel geloven!

Verder heeft hij nog even een plattegrondje getekend naar het internetcafe (met gisterenavond in gedachten geen slecht plan!) en toen was mijn was klaar, dus werd het tijd om te gaan. Nog even een foto van Armando gemaakt (hij vond em vreselijk, het is overal hetzelfde: 'I look way too black!' )', en toen ben ik teruggegaan naar de campsite. Omdat de droger in de wasserette niet werkte, heb ik de was over onze stoeltjes gehangen en ben ik eens rustig gaan zitten om in mijn dagboek te schrijven.

Na een tijdje kwam Annemiek langs. Jos voelde zich niet lekker en ze vroeg of we samen konden gaan eten. Natuurlijk, gezellig juist! We spraken af, dat als mijn was droog was, we eerst naar het Internetcafe zouden gaan, daarna even een van de leuke kadowinkeltjes op zouden zoeken en daarna ergens zouden gaan eten.

Marcel en Marian zouden om een uur of zes naar The Lighthouse Restaurant gaan, wij zouden daar misschien dan ook heengaan en dan konden we met z'n vieren teruglopen.
Nou, eerst naar het Internetcafe, met Armando z'n plattegrond liepen we er in een keer heen! Ik heb een half uurtje ge-internet (zie ook het hoofdstuk 'Ik heb nog 17 minuten'), wilde Annemiek niet al te lang laten wachten en daarna zijn we een beetje gaan winkelen. Leuke winkeltjes met mooie spulletjes, maar best duur. In het winkeltje dat we zochten (het was even een zoektocht, want we wisten niet precies waar we de winkel gezien hadden tijdens onze dwaaltocht van gisterenavond, maar we kwamen er wel achter dat de pizzeria vlakbij de campsite lag en dat we dus echt compleet de verkeerde kant op waren gelopen!), hadden ze ook leuke beestjes, gemaakt van blik, maar ik vond ze veel te duur.
Uiteindelijk zijn we richting het Lighthouse Restaurant gelopen. Daar vlakbij zit een marktje, waar we met open armen werden ontvangen. Ik wilde niets kopen, behalve die beestjes en toevallig had een iemand die.

Flink afgedongen bij Africa (zo heette hij blijkbaar), erg gelachen, en uiteindelijk was ik tevreden en hij hopelijk ook (volgens mij heb ik nog de hoofdprijs betaald, maar het was minder dan in die winkel en ik zou ze er in Nederland onmiddelijk voor hebben gekocht), en heb ik een giraffe, een buffel en een neushoorn van blik gekocht! Hij had ook olifanten, maar die waren zo roestig, dat ik ze niet wilde. Ik dacht: ik kom ze wel weer tegen, maar helaas. Geen olifanten dus.

Hierna nog even Annemiek gered, ze kan geen nee zeggen en heeft medelijden met iedereen, ze kon gewoon niet wegkomen. Verderop kwam ik nog een meneer tegen die ik ook in de wasserette had gezien (hij kende Armando), ik zeg tegen hem: Dat ik nou in Namibië iemand tegenkom die ik ken!!! Hoe kan het!! Hij vond het ook erg leuk, probeerde me niets te verkopen en wees ons de juiste weg naar het restaurant!!

In het restaurant zijn we eerst buiten gaan zitten, het was mooi weer, de zon scheen en begon net onder te gaan, maar na een tijdje werd het toch fris en zijn we binnen gaan zitten. Ik heb knoflookbroodjes vooraf genomen, een vegetarische lasagne en ik wilde cheesecake, maar die was er niet. Dan maar iets anders (chocolademousse volgens mij). Annemiek en ik zaten nog te bedenken welke dieren nu de Big Five waren, maar we kwamen er niet uit. We wisten er steeds maar vier: olifant, neushoorn, leeuw, buffel en... Dus wij het gevraagd aan de serveerster. Zij keek eerst even raar, wat een gekke vraag, maar begon ze toe op te noemen en... kwam ook maar tot vier. Dat kon ze niet uitstaan, zij naar haar collega, die wist het ook niet! Toen ging ze er pas echt achteraan! Iets later kwam ze terug en volgens haar was het vijfde dier de cheeta. Maar dat geloofden wij niet helemaal.

Toen wij bijna klaar waren kwam de rest van de groep en Arjen binnen (Marcel en Marian en Bob en Arieta waren eerder al aangekomen). We hebben nog even gekletst (Arjen wist wel het vijfde dier, het luipaard!), aankopen geshowd en toen zijn we met z'n vieren teruggelopen. En nu in een keer goed!