Etosha Namutoni, Night Game Drive

Vrijdag 21 oktober

Ik was al vroeg wakker, om kwart voor vier, en ben weer op zoek gegaan naar m'n oplader. Niet gevonden! Toen ben ik maar gaan douchen, spullen ingepakt, tent afgebroken en gaan ontbijten. Nog even rondgevraagd en toen bleek Arjen de oplader te hebben. Gelukkig! Die was uit mijn tas gevallen denk ik. Wel jammer dat ik dat gisterenavond niet had gevraagd, had mijn humeur enorm goed gedaan denk ik. Maar ik had em al wakker gemaakt, per ongeluk, dus ik wilde hem verder niet lastig vallen. Maar goed, de lader was in elk geval terecht!

Na het ontbijt, om zes uur, mochten we nog tot aan vertrek bij de Waterhole gaan zitten, Ben en Arjen zouden afwassen en opruimen, dus dat liet ik me in elk geval geen twee keer zeggen!
André en Daphne waren al vroeg met hun slaapzakken daar gaan zitten, maar toen was er niets te zien. Bob was er volgens mij ook al wezen kijken en hij zei dat er wel al zebra's onderweg waren. En inderdaad, toen wij aankwamen, waren de zebra's al gearriveerd. Ook waren er weer giraffes.
Het was weer mooi, het licht was nu natuurlijk heel anders dan de middag en de avond ervoor, dus weer veel (mooie) foto's gemaakt. Nog in de verte zitten turen naar olifanten (ik was erg blij dat ik mijn verrekijker mee had genomen, goeie zet!), maar die hebben we niet meer zien drinken. Maar uiteindelijk, om een uurtje of acht, moesten we dan toch naar de truck, want we gingen.

Met de truck zijn we door Etosha gereden, de bedoeling was om van waterpoel naar waterpoel te rijden, maar Dennis de chauffeur dacht daar heel anders over. Arjen weer uit het raam, op de truck slaand en 'Dennis!!!!' schreeuwend!

Onderweg hebben we nog een familie olifanten gezien, een grotere groep dan we tot nu hebben gezien, van allerlei leeftijden. We zagen meerdere auto's stilstaan op de weg en dan weet je al dat er iets te zien is. Ze waren lekker aan het eten en even later staken ze vlak achter onze truck de weg over, zodat we ze goed konden fotograferen en filmen!
Voor de lunch zijn we gestopt op een campsite (Halali), het was nog steeds belachelijk warm. Er zaten daar veel vogels, (cape glossy starling), die waren aardig tam, ze aten stukjes brood uit je hand. Niet iedereen vond dit leuk (schoppen naar vogels? sorry hoor!), ze zaten nl. ook in de boom boven ons en ze laten natuurlijk wel eens een poepie vallen. Is ook niet zo fris, hoewel ik daar inmiddels immuun voor ben denk ik.
Na de afwas (jaja) zijn we (Bob, Arieta, Jos, Annemiek en ik) naar de waterpoel daar gelopen. De rest lag weer in het zwembad (had ik al gezegd hoe belachelijk warm het was?). Er was niet heel veel te zien, een blackfaced impala hebben we gezien, maar we zaten wel lekker onder een afdakje, uit de zon. Helaas konden we hier niet erg lang blijven, want we moesten nog verder naar de volgende kampeerplek. De impala stond ondertussen erg in de struiken te loeren, we hebben jammer genoeg niet kunnen zien wat er nu in de bosjes zat (een leeuw? of een mus).
Nog even getoiletteerd en weer in de truck, naar de volgende plek, als ik het goed heb Namutoni.

Onderweg hebben we nog diverse dieren kunnen bewonderen, o.a. een secretarisvogel (en nee, de vrouwtjes zijn geen secretaressevogels), leeuwen in de verte, liggend langs een waterpoel (weinig actie, het was dan ook belachelijk warm), spiesbokken, een (volgens mij) impala, wrattenzwijnen, giraffes, gnoes, bij een andere waterpoel een olifant en twee giraffes. De olifant joeg één giraffe weg, de ander mocht wel blijven (die vond ie wel aardig), vervolgens nam hij een badje en daarna een lekker stofbadje.
We zijn ook gestopt bij een (de) zoutpan. Daar hebben we even rondgelopen (het was weer belachelijk warm), en natuurlijk foto's gemaakt. Ook zijn er groepsfoto's gemaakt, ik heb ze inmiddels gemaild gekregen en ze zijn erg leuk. Ik sta er voor de verandering eens niet vreselijk op!

Uiteindelijk zijn we bij de campsite aangekomen. Daar heb ik me meteen opgegeven voor een night game drive. Ik was de enige. Een aantal mensen in de groep hadden dit al eens gedaan en zij waren niet erg enthousiast en ook Arjen vond het eigenlijk niets (maar hij vertelde dat een van zijn collega-reisbegeleiders juist weer heel enthousiast is over de night game drives). Je zou niet veel zien, alleen maar ogen. In eerste instantie wilde Annemiek ook mee, maar die ging toch niet, Petra en Emiel zouden meegaan maar die haakten op het laatst ook af. Dus ik twijfelde. Maar de dame waar ik de boeking deed zei dat je 's nachts vooral kans had om katten te zien en er waren al boekingen en ken mij die zestig dollar schelen, dus ik heb me mooi opgegeven!
We zien wel wat het wordt!

Terug in de bus werd gezegd dat we de volgende ochtend om vier uur weg moesten voor een vroege gamedrive. Ik: o... okee. Ik vond het wel erg vroeg, want de night game drive duurde tot elf uur, maar vooruit. Arjen zei al: geen reactie, maar ik had em nog niet door. Dus toen ik later voor de zekerheid ging vragen aan hem hoe laat (vroeg) we nu weggingen, bleek het een (mislukt dus, want ik reageerde niet) geintje te zijn. Ik vond het ook al vreemd dat de vertrektijd steeds vroeger werd, afhankelijk van wie ik sprak!

Gauw de tent opgezet, gedoucht en eerder dan de rest gegeten, want ik moest om vijf voor acht bij de receptie staan. Ben had groentefingers (leek op vissticks, maar dan met een groentevulling, erg lekker) en tosti's gemaakt, maar ik had echt geen trek. Uiteindelijk heeft Arjen de groentedingen opgegeten, die vond dat vegetarische spul best lekker.

Om een uurtje of kwart voor acht ben ik richting de receptie gelopen. Ik was op tijd, want ik was de eerste. Heb ik even kennis gemaakt met onze chauffeur/gids, ik weet niet meer hoe hij nu heette, maar ik mocht Djos zeggen (Jos met een dj, ik schrijf Djos, omdat we al een Jos in het verhaal hebben). Hij vertelde dat we maar met z'n drieën waren, in een auto waar maximaal dertien passagiers in konden, dus we hadden alle ruimte. De andere twee night game drivers kwamen uit Ierland en heetten Sarah en Tad (geloof ik). Verder had Djos een koelbox met frisdrank en bier en allerlei hapjes bij zich, wat een luxe. Nog even voor de zekerheid van tevoren getoiletteerd, want onderweg mocht je natuurlijk de auto niet uit (in verband met het gevaar dat je met je broek op je enkels wordt aangevallen door een troep hongerige leeuwen, hoe elegant is dat?).
En we vertrokken. De auto reed zonder verlichting, maar met een rode lamp waar Djos tijdens het rijden mee rond scheen. Hiermee lichten (inderdaad) de ogen van de dieren op en ze zouden er minder last van hebben dan van gewoon wit licht.

We hebben als eerste springbokken gezien, antilopen en giraffes vlak langs de weg. Djos heeft verteld hoe je het verschil ziet tussen een mannetjes en een vrouwtjes giraffe (aan de hoorntjes, de hoorntjes van de vrouwtjes hebben meestal plukjes haar terwijl die van de mannetjes meestal kaal zijn) en dat giraffes wel liggend slapen maar het niet gauw of graag doen, aangezien ze niet erg snel op kunnen staan in geval van gevaar. Maar ondanks dat hebben we toch giraffes op de grond zien zitten en ik vond dat ze toch behoorlijk snel opstonden toen er op ze werd geschenen.
We zijn naar een waterpoel gereden, waar we een tijd hebben gestaan. De eerste keer dat Djos zijn licht over de poel liet schijnen vlogen er een hoop eenden, die er waarschijnlijk al zaten te slapen, van de schrik op waardoor het in eens een enorm kabaal was bij de poel. Het duurde een hele tijd voor het rustig was en ik had een beetje medelijden met ze, ik dacht: de dieren hebben er toch niet helemaal geen last van, maar de volgende keren dat er werd geschenen, schrokken ze niet meer.

Af en toe scheen Djos nog eens rond en zo zagen we wat bokjes, een genetkat, en drinkende neushoorns aan het water. Zij gingen er meteen vandoor toen er op ze werd geschenen, maar ze kwamen steeds weer terug (of misschien waren het andere, dat kon ik niet goed zien). Op een gegeven moment hoorden we zacht gesluip en als je goed keek zag je een silhouet van een dier en Djos zei al: er komt iets groots aan. Hij deed het licht weer aan en het bleek een kleine familie olifanten, klein tot groot, die lekker stonden te drinken. Zij trokken zich niets aan van het licht. Nog even gewacht, weer rondgeschenen en aan de linkerkant van de poel zagen we een dier, het bleek een hyena te zijn. Deze ging ervandoor en wij gingen ook. Het dier heeft een heel stuk met de auto meegelopen (toevallig hoor), we konden hem steeds beter zien, en op een gegeven moment rende hij voor de auto langs en verdween. Volgens Djos zijn de andere dieren niet bang voor één hyena, hyena's jagen in groepen, alleen zijn ze ongevaarlijk.

We reden weer en zagen nog meer giraffes, maar op eens stopten we en ik hoorde al iemand lion zeggen, ik zag niets, maar in eens zag ik ze langs de weg liggen! Het was een familie, een volwassen mannetje, twee vrouwtjes, twee jonge mannetjes en acht tot tien welpjes. We hebben een hele tijd vlak naast ze naar ze staan kijken. Ik vroeg nog aan Djos: Is dit niet gevaarlijk? We stonden op een meter of zes of zeven van de dieren af en we zaten in een open auto maar volgens hem kon het geen kwaad, zolang je niet raar deed, geen herrie maakte, de dieren niet pestte. Als je respect toont voor de leeuwen, hebben ze respect voor jou. Behalve als ze erg veel honger hebben denk ik. Maar dat hadden ze nu niet. Ze lagen een beetje te dutten, af en toe trokken ze een luik open om ons in de gaten te houden. De welpjes waren wat actiever, die lagen op elkaars poten te kauwen en een welp ging bij een van de jonge mannetjes (de andere was inmiddels aan de andere kant van de weg gaan liggen) op zijn kop zitten, maar dat kon het mannetje niet echt waarderen, dus dat spelletje was snel afgelopen!

Na een tijd hoorden we wat kabaal achter ons, afkomstig van dieren bij een van de waterpoelen. Eerst ruziende neushoorns en later waren het olifanten (die brulden zo hard dat de toch erg relaxte leeuwen er van op keken)!
Djos wilde toch even gaan kijken wat er aan de hand was, maar toen wij bij de waterpoel aankwamen was er niets meer te zien, behalve verse olifantenpoep!
Dit was volgens mij dezelfde waterpoel als waar wij overdag hadden staan kijken naar die olifant die de giraffe wegjoeg. Het leek er in elk geval erg op, met riet in het midden enzo.
Weer terug naar de leeuwen. We hebben nog een tijd naar ze staan kijken, we konden er geen genoeg van krijgen, maar uiteindelijk was het toch tijd om terug te gaan.

Op de terugweg hebben we nog meer giraffes gezien, nog een genetkat (hoe Djos die nou zag? Het beest zat aardig verdekt opgesteld!), nog een hyena (misschien dezelfde van net?) en nog meer bokjes en dergelijke! Terug bij de receptie heb ik de e-mailadressen van Sarah en Tad gevraagd, ze waren hun camera vergeten en ik had bedacht dat ik ze wel mijn leeuwenfilmpjes kon mailen, dan hebben ze toch nog iets. Moet ik overigens nog steeds doen, maar ik doe het echt, ik doe alles wat ik beloof (meestal) (inmiddels zijn de filmpjes gemaild, nooit meer iets gehoord maar ik ga ervan uit dat het is aangekomen bij ze). Daarna heeft Djos me teruggereden naar onze kampeerplek, heb ik een half uur naar m'n zaklamp gezocht (zat gewoon in mijn tas hoor) en heb ik hem even mij leeuwenfilmpjes laten zien. Bij onze plek zaten André, Daphne, Jannie en Peter nog op mij te wachten. Afscheid genomen van Djos (compleet niet eraan gedacht om hem een fooi te geven, schandalig!! Gewoon niet in me opgekomen! Ik moet gewoon nog een keer), en toen even mijn filmpjes aan de anderen laten zien, waarop Peter iets zei van: dat is ons door de neus geboord (omdat ze naar iemand hadden geluisterd) en daarna ben ik naar mijn tent gegaan. Ik was blij dat ik toch mee was gegaan, je weet nooit wat je wel of niet ziet en naar een ander luisteren moet je dus blijkbaar al helemaal niet doen. Ik vond de night game drive echt geweldig!!

Ik heb nog even wat batterijen aan André en Daphnes stekkerdoos gehangen en ben naar bed gegaan. Ik heb slecht geslapen, ben erg druk geweest. Ben de hele nacht op night game drive geweest. Heeft duidelijk veel indruk gemaakt!